Plastic_Space_Room_GR

Tο έργο Plastic_Space_Room αποτελεί μια insitu διαδραστική εγκατάσταση που κάνει χρήση μεικτών μέσων και πρακτικών (συσκευές καταγραφής, video, κατασκευών, livestream, QR codes κ.α.) η οποία ως στόχο μεταξύ άλλων τον αναστοχασμό αναφορικά με έννοιες όπως, χρόνος, χώρος, βίωμα, εαυτός, πολλαπλότητα, απομόνωση, όριο, παρατήρηση, καταγραφή, υπακοή και έλεγχος, σε σχέση με την χρήση τεχνολογικών μέσων. Κάθε ένας από τους θεατές εισέρχεται μόνος μέσα στον κατασκευασμένο «πλαστικό» χώρο της εγκατάστασης κάνοντας χρήση του κινητού του τηλεφώνου και ενός προγράμματος που του επιτρέπει να κάνει χρήση της κάμερας του ακολουθώντας παράλληλα τις οδηγίες που παρέχονται από τον Director/καλλιτέχνη.

Ο επισκέπτης εισερχόμενος στον κατασκευασμένο χώρο της εγκατάστασης, θα νιώσει την σταδιακή μετάβαση από δρών υποκείμενο σε αντικείμενο, με άλλα λόγια, ο επισκέπτης από «παρατηρητής» υποκείμενο μιας δράσης σταδιακά θα μετατραπεί σε «παρατηρούμενο» αντικείμενό  της. Θα αντιληφθεί, έτσι, πως παρά την αρχική θέση ισχύος στην οποία βρισκόταν, δεν ήταν ποτέ σε θέση να ελέγξει την ίδια την ροή του χρόνου του μέσα στην πορεία της εγκατάστασης. Κατά συνέπεια, ο παρατηρητής εναλλάσσoντας τον ρόλο παρατηρητή- παρατηρούμενου, αποτελεί ο ίδιος όχι μόνο κέντρο της δράσης, αλλά και θέαμα που λαμβάνει χώρα στην ακατάπαυστη ροή δεδομένων του διαδικτύου.

Αυτή η συνεχής εναλλαγή είναι που εμποδίζει τον θεατή να κατανοήσει την καθοριστικότερη σημασίας περίοδο παρουσίας του στην εγκατάσταση. Σε σημείο δε που η περίοδος ουσιαστικά λαμβάνει χώρα εν αγνοία του και πιθανώς παρά την θέληση του, με τρόπο τέτοιο που ο ίδιος δεν θα καταφέρει να ανακτήσει τον έλεγχό της. Έτσι οι εκάστοτε στιγμές πολλαπλασιασμού της εικόνας του επισκέπτη, γίνονται κατανοητές, στο σύνολό τους όταν ολόκληρη η εμπειρία έχει ήδη παρέλθει. Το εφήμερο γλυπτό της όψης του θεατή μετατρέπεται σε μια ακόμα εφήμερη στιγμή βυθιζόμενη σταδιακά στη χαοτική ροή του χρόνου και των δεδομένων. Έλεγχο της στιγμή αυτής, ειρωνεία είναι πως ίσως δεν κατέχει ούτε καν ο δημιουργός/σκηνοθέτης της, τόσο κυριολεκτικά όσο μεταφορικά. Η κάπως σκληρή αυτή διαπίστωση, δεν μπορεί πάρα να φέρει στο μυαλό τις λέξεις του Σεζάν: μια στιγμή του κόσμου περνά, θα γινώ άραγε ποτέ ένα μαζί της ή απλά θα συνεχίσω προσπερνώντας την;